In contact met je kind… Makkelijker gezegd dan gedaan! Je kind komt uit school en je vraagt gelijk naar hoe het op school was. Krijg je gelijk een sneer. Maar je bedoelde het toch zo goed? Hoe kan je het anders aanpakken?
-
Verplaats je in de schoenen van je kind…
Wees degene die je zelf nodig had toen je zelf klein was! Het lijkt heel simpel, maar probeer je eens goed in te leven.
-
‘Dat is moeilijk voor je…’
Ik zie dat het moeilijk voor je is… Je wilt nu nog helemaal niet naar school. Je wil liever thuis blijven bij mij de hele dag. Het is vervelend dat het nu niet kan gaan zoals je wilt.
-
‘Je hebt jezelf rustig gekregen…’
Je hebt jezelf rustig gekregen! Je wilde helemaal niet naar bed, maar je hebt een manier gevonden om even je boosheid te uiten om daarna rustig te worden en naar bed te kunnen
-
‘Dat heb je zelf voor elkaar gekregen…’
Dat heb je zelf voor elkaar gekregen. Je was ontzettend verdrietig omdat je vriendje niet met je wilde spelen vandaag, maar al snel bedacht je dat je thuis nog iets wilde bouwen op je kamer en dat het zo toch wel goed was.
-
Benoem wat je ziet
‘Ik zie dat je boos bent op je broertje. Dat snap ik heel goed, je was net lekker aan het spelen en toen pakte hij jouw speelgoed af.’
-
Benoem wat je aan gevoelens ziet bij je kind
‘Ik voel dat je nu echt even verdrietig bent, klopt dat?!’ Voor een kind heel fijn om zo gevoelens te leren herkennen en dat de ouder dit gevoel ook erkend!
-
Het is prima om boos te zijn…
… zolang je jezelf en anderen geen pijn doet en de spullen heel laat. Als je een knuffel nodig hebt, dan ben ik er voor je.
-
Zonder problemen te bagatelliseren
Als ouder zijn we gauw geneigd om ‘problemen’ van je kind te bagatelliseren en dus niet serieus te nemen. Kijk eens of je jouw kind kan volgen in het luchten van zijn/haar hart door mee te praten. Ik noem het een soort van ‘papegaaien’: ‘Goh, dus ze wilde niet met je spelen vandaag… Klopt het dat je daar nu een beetje boos om bent?’.
Kortom: probeer je te verplaatsen in de schoenen van je kind en voel met je kind mee. Bij kinderen is het probleem heel vaak zo weer overgewaaid als ze er eenmaal goed over hebben kunnen praten. Dat betekend dat je als ouder vooral een luisterend oor bent, dus zonder in te vullen, op te lossen, het probleem over te nemen, en dergelijke.
