Hoera, weer naar school?

De scholen zijn weer open en wat zijn de meeste kinderen hier blij mee. Lekker spelen met hun vertrouwde klasgenoten in hun vertrouwde klas met de vertrouwde juf of meester. We gaan weer verder waar we gebleven zijn.

Of toch niet? Misschien gaat je kind wel met halve klassen naar school of halve dagen of misschien toch met de hele groep? Het is en blijft wennen, zeker na zo’n lange tijd van thuisonderwijs. Hoe is dit wanneer je kind heel gevoelig is en stiekem het thuisonderwijs wel erg fijn vond? Veel minder prikkels, je eigen dagritme aanhouden. Niet steeds gestoord worden tijdens je schoolwerk en pauze nemen wanneer je hier behoefte aan hebt.

Het weer naar school gaan is voor alle kinderen echt weer wennen. In veel klassen zullen de kinderen weer opnieuw hun plekje moeten vinden. De groepsvorming vindt na iedere vakantie opnieuw plaats en zeker naar zo’n bijzondere periode als de Lockdown kan dit onrust en onzekerheid geven. Ieder kind reageert er anders op. Kinderen die heel gevoelig zijn, hebben hier meer tijd voor nodig om aan te wennen. Met de simpele reden dat het verwerken van prikkels en emoties gewoon meer tijd nodig heeft.

Het kan heel goed zijn dat je kind uit school komt en een enorme huilbui heeft of een driftbui krijgt. Dit betekent dat het kind moet ontladen. Het lukt niet altijd om prikkels te voorkomen, maar je kunt je kind wel helpen om te leren gaan met het zoeken naar ontspanningsmomenten. Even lekker naar muziek luisteren op je kamer, samen een boekje lezen, lekker even springen op de trampoline, tekenen en kleuren, koekjes bakken of gewoon even tegen mama aanliggen op de bank. Kijk naar wat past bij je kind.

Sommige kinderen hebben vaak last met in slaap komen. Lekker even douchen en alles van je af laten glijden kan helpen. Samen op zoek gaan naar de lichtpuntjes van de dag of een ontspanningsoefening doen, kan je kind helpen om lekker in slaap te vallen. Kijk goed wat bij je eigen kind past en gun het de tijd om weer aan een schoolritme te wennen. Het kan heel fijn zijn om eens met de leerkracht te praten over de gevoeligheid van je kind. Een ander plekje in de klas, een koptelefoon of een EHBO koffertje (Eerste Hulp Bij Overprikkeling) kan goed helpen.

Soms is er meer nodig en heeft u ondersteuning en informatie nodig voor uw hooggevoelige kind van een kindercoach. Iemand die voor een kortlopende periode met uw kind en uw gezin aan de slag gaat door middel van gesprekken, spellen, oefeningen enz. U kunt een vrijblijvende afspraak maken voor een kennismakingsgeprek met de Praktijk van Kind in Bloei. Neem contact op om een afspraak in te plannen

Lees meer

De perfecte moeder…

‘Marieke, mag ik je één ding meegeven… Wil je er alsjeblieft voor zorgen dat je ook dingen voor jezelf blijft doen, als je eenmaal moeder bent. Ik heb zelf heel wat jaren thuis op de bank gezeten om er voor de kinderen te zijn. Dit ging ten koste van mijn eigen behoeftes, eigen wensen, energie, dromen. Ik wist op den duur niet meer wie ik was. Denk ook maar niet dat één van mijn kinderen ooit heeft gezegd: ‘mam, wat ben ik blij dat je er al die jaren voor mij bent geweest en mij naar bed hebt gebracht.’ Nee, dat heb ze nog nooit horen zeggen. Ik was een schim, vermoeid, zonder energie. Had ik maar, denk ik nu nog wel eens… Dus knoop dit goed in je oren! Je mag om hulp vragen én tijd aan jezelf besteden. Dat maakt je een veel fijnere moeder!’

Zo, die kwam toen wel binnen. Niet wetende hoe het pad voor mij zou verlopen. Ik was namelijk zwanger van mijn eerste… Damn, wat had ze mij goed door. De eerste jaren bleek ik namelijk ook zo’n moeder. Ik wilde het liefst alles tot in de puntjes perfect hebben, er altijd voor mijn kinderen zijn, dag en nacht in zorgmodus.De zorg uit handen geven en het aan een ander overlaten, heeft mij bloed zweet en tranen gekost. Wat was het een leerproces! Dit ging ten koste van mijzelf… Ik cijferde mezelf weg en zette alles en iedereen op de eerste plaats. Mijn moment kwam wel als alles voor elkaar was… Alleen ’s avonds laat op de bank bleek mijn batterij te leeg om nog überhaupt iets voor mezelf te doen.
Eenmaal groeiende in het proces, durfde ik mijn momenten te pakken om echt even iets voor mezelf te doen. Toch bleef er dan een soort schuldgevoel aanwezig… Zie mij in de sauna zitten, terwijl mijn ouders aan het oppassen waren. Even alleen aan het shoppen, terwijl mijn man er voor de kinderen was thuis. Een uurtje sporten terwijl de oppas aan het ploeteren was om de kinderen in bed te krijgen.

Ik heb het mogen leren… Ik heb mijn belemmerende overtuigingen aan de kant mogen zetten, dat het heel goed is om jezelf op de eerste plek te zetten. De wereld hoeft niet alleen om jou alleen te draaien én jezelf in het middelpunt zetten is heel waardevol! You can’t pour from an empty cup’. Zorg eerst goed voor jezelf, zodat je vervolgens ook voor anderen kunt zorgen.

Herken jij je in mijn verhaal? Zit je er nog middenin? Mag ik je helpen als het nodig is? Ik weet als geen ander hoe het voelt…

Lees meer

Hallo?

 

Hoi mama… Hey papa…

Mag ik even je aandacht? Ik weet dat je druk bezig bent… Vooral in je hoofd, dat voel ik zo aan. Klopt het dat ik voel dat je het niet meer weet? Dat je even teveel in je hoofd zit? Dat je de verbinding met jezelf kwijt ben?

Dat voelt niet zo fijn voor mij hoor! Je bent voor mij mijn reddingsboei! Ik heb je nodig… Nu je (even) aan het wankelen bent, begin ik mij onrustig te voelen.

Ik wil je wel graag helpen! Dus ik ga je aandacht vragen! Dat is wat ik kan doen… Ik weet namelijk niet hoe ik het anders moet doen.

 

Ik heb verschillende opties:

  • Ik ga pleasen… Ik ga zeggen dat ik heel erg mijn best heb gedaan en mijn tanden al heb gepoetst. Goed he?! Ik vind het namelijk heel vervelend als je anders boos gaat worden op mij, je hebt al zoveel aan je hoofd, dus ik doe zo goed mogelijk mijn best om je tevreden te houden! Lief toch?
  • Ik ga de clown uithangen! Ik maak gekke grapjes aan tafel in de hoop dat je er om gaat lachen… Ik ga praten met een gek stemmetje en hoop dat je mij dan weer gaat horen… Ik doe gekke stunts en hang op de kop in de hoop dat je mij weer even ziet… Alles om weer even met jou in verbinding te zijn!
  • Hmmm…. Ik ben het een beetje zat! Liever een reactie, dan geen reactie! Ik zet mijn bokkenpruik op… Ik laat weten dat ik dit gewoon best zat ben! Jij moppert op mij, maar jij bent er zelf even niet bij met je hoofd. Ik zoek je grenzen op! Dan maar boos… Wie weet helpt het!
  • Mahaaaaammmaaa….. Pappaaaaaaaaaaaaaaaa….. Mag ik tv kijken alsjeblieft? Ik zeur net zo lang aan je hoofd, totdat je antwoord geeft. Je zegt ja, vol afwezigheid. Niet helemaal wat ik wilde maar oké, voor nu laat ik je even met rust. Ik probeer de volgende keer wel één van de andere opties.

Wil je zélf als ouder aan de slag? Of meer stil te leren staan bij jouw behoeftes zodat je ook béter voor jou kind(eren) kunt zorgen? Neem gerust contact met mij op… Ik help je graag!

 

Lees meer

Ik weet het nu echt niet meer…

 

‘Ik heb alles al geprobeerd… Wat we allemaal geprobeerd hebben? Beloningskaarten met stickers en presentjes, straffen, praten, toelichten, uitleggen, luisteren, negeren, boos worden, lief blijven, time-out plekken en nog veel meer: maar niets heeft geholpen! Ja, soms maar even, maar op de lange termijn heeft het geen effect gehad…’

Bestond er maar een helder stappenplan met gebruiksaanwijzing voor jouw kind. Dat zou mooi zijn! Helaas, deze stappenplannen en gebruiksaanwijzingen bestaan niet. Ja, Google helpt je ook vast wel aan goede ideeën. Ook zijn er veel mensen in jouw omgeving met ‘goedbedoelde’ adviezen. Maar passen deze ook bij jouw kind? En kan jij daar als ouder ook echt wat mee?

In mijn praktijk komen véél ouders die al van alles hebben geprobeerd om hun eigen kind te helpen. Na verloop van tijd blijkt dan toch dat dit niet echt werkt. Soms zit je er té veel bovenop, soms denk je nog teveel in je eigen straatje, soms stoot je je toch weer aan diezelfde steen. Is dat erg? Nee… Is dat te voorkomen? Nee… Is dat logisch? Ja…

Als coach ben ik een neutraal persoon die luistert naar jouw verhaal én het verhaal van jouw kind. Ik heb geen onzichtbare navelstreng die mij aan jullie verbindt. Ik kan zo als ‘buitenstaander’ met een soort helikopter-view jullie situatie bekijken. Dat geeft mij inzicht waardoor ik jullie weer op weg kan helpen naar rust in het gezin, balans, gezelligheid, contact, etcetera.

Maar ja, voordat ik kan helpen, mag je eerst zelf aan de bel trekken. Je mag durven toegeven dat het je even (nog) niet lukt, dat je even het spoor bijster bent. Probeer te voorkomen dat je té lang blijft doe-het-zelven en té lang blijft aanmodderen. Op een gegeven moment voel je dat het echt tijd is om het uit handen te gaan geven. Het is oké om hulp te vragen! Daar heb je toch ‘vakmannen’ voor?!

Ik ben er voor je! Zet jij dan de eerste stap voor hulp?

Lees meer

Raar werk…

 

‘Jij hebt echt raar werk hoor!’

Eeeeuuhhhmmm….. Daar sta je dan met je bek vol tanden. De raderen draaien in mijn hoofd; hoe kan ik hier goed op reageren? Een echte scherpe reactie van mijn kant blijft uit.

Bij navragen blijkt dat hij het maar vreemd vindt dat ik andere kinderen help om lekkerder in hun vel te gaan zitten. ‘Daar heb je toch de ouders voor?! Als er iets is met mijn kind, dan los ik dat zelf wel op! Daar heb ik niemand anders voor nodig.’

Dit laat ik even op mij inwerken, waarop mijn antwoord is: ‘Ik gun het je van harte dat je jouw kinderen altijd zou kunnen helpen op alle gebieden waar ze dat nodig hebben. Ik hoop het echt van harte! Dat zou namelijk heel fijn zijn als je als ouders altijd weet hoe je jouw eigen kind het beste kan helpen.’

Daar heb ik het verder bij gelaten. Dit zal zeer waarschijnlijk geen klant van mij worden in de toekomst. Afijn, dat is maar goed ook! Ik kan echt niet ieder gezin weer op weg helpen. Dat scheelt er in ieder geval eentje! 😉

Goh, wat zou dat fijn zijn he?! Als je het altijd weet als ouder hoe je het aan moet pakken. Toch weet ik uit mijn eigen ervaring dat dit niet realistisch is. Ik heb ook gebruik gemaakt van andere mensen om mijn kinderen te helpen… De logopedist, de homeopaat, een natuurgeneeskundig therapeute, etc.

Ook vele gezinnen die ik de afgelopen jaren heb mogen begeleiden hebben het even uit handen gegeven. Hun zorgen bij mij neergelegd, hun verhalen met mij gedeeld, hun frustratie op tafel gegooid. Vooral omdat ze eerst van alles zelf hadden geprobeerd, maar niets echt bleek te helpen.

Zullen we wat afspreken? Als je het niet meer weet, neem je dan contact met mij op? Ik help je graag hoor! Ook al is mijn werk raar… Ik blijf doen wat ik doe, door jouw kind te helpen! Want het is zó waardevol…

Lees meer

Zeikerd!

innerlijke-stem

‘Dat lukt jou nooit, denk jij van wel dan?!’
‘Ohhhhh…. Wat zal ik doen? Ik weet het niet… Stel dat ik de verkeerde keuze maak.’
‘Ja hoor, uiteraard! Begint het nu weer te regenen terwijl ik mijn kinderen moet ophalen!’
‘Fantastisch, dat heb ik weer, mijn kind is ziek terwijl ik net wat voor mezelf wou doen vandaag.’

Ken je ze? Die mensen om je omgeving die altijd zeuren, klagen, mopperen. Je loopt er het liefst met een boog omheen, want je weet zodra ze je te pakken hebben sta je een half uur later nog hun klaagzang aan te horen.

Of van die mensen die altijd positief zijn?!  De ‘het komt altijd goed’-types… Nou, daar krijg je af en toe ook een allergische reactie van, want soms is het gewoon even niet zo leuk en heb je gewoon behoefte aan die bevestiging.

Allerlei verschillende types mensen om je heen kunnen jou heel wat leren. Hoe je jezelf het liefste ziet, wat je wél prettig vindt of waar jouw energie van opraakt, wat je graag zou willen leren of juist niet: ieder type heeft jou wat te bieden. En kijk maar om je heen, er zijn heel veel types: de perfectionist, de twijfelaar, de drammer, het slachtoffer, de criticus, de macho, enzovoorts.

Waar we niet vaak stil bij staan is dat deze verschillende types niet alleen in mensen om je heen te vinden zijn, maar ook in jezelf! Soms komt er namelijk een stemmetje in je hoofd naar boven die jouw enthousiaste plan helemaal afkraakt. Of één die behoorlijk begint te klagen… En de ander ziet het allemaal door een roze bril, zonder problemen of obstakels.

Welk type zit er vaak in jouw hoofd? De baas, de onzekere, de schreeuwlelijk of een andere aandachtvrager? Het is namelijk wel de moeite waard om te bedenken welke types er in jouw gedachten schuilen. Welk type neemt vaak het voortouw en neemt de leiding in handen? Ben jij daar zelf eigenlijk wel blij mee? Of zou je een ander type wat meer willen horen?

Misschien lijken bepaalde types in jou zelfs op een strenge juf van vroeger of een persoon in je naaste familie. Al deze types in jou zijn er met een reden. Je kan naar ze luisteren als ze wat nuttigs te zeggen hebben óf ze vriendelijk bedanken als je het er toch niet mee eens bent en je eigen pad wil volgen. Bedenk naar wie je graag zou willen luisteren en of je deze stem wat vaker naar voren kan halen.

Ben jij ook nieuwsgierig wat deze types voor jou kunnen betekenen? En waarom je toch geneigd bent om naar ze te luisteren? Neem gerust contact met mij op… Ik ga graag met jou in gesprek om te bekijken welke types je allemaal in je hebt en wat je met deze types zou kunnen bereiken.

 

Lees meer

Helse boekbespreking…

zelfvertrouwen

Je stapt met je moeder mijn praktijk binnen voor een kennismaking en de tranen staan al in je ogen. Wat is dit spannend voor je! Jouw ogen smeken je moeder het woord te doen en te vertellen waarom jullie mij benaderd hebben.

Eigenlijk functioneer je prima op school, je zit al in groep 8. Je doet goed mee in de klas, met je sport en iedereen vind je aardig. En toch… Dé boekbespreking! Je moeder heeft al een keer uitstel gevraagd aan je juf. Je ziet er zo enorm tegenop! Want stel dat je moet huilen voor de klas… Stel dat ze je zien blozen… Of dat je niet uit je woorden komt… Wat zullen ze dan van mij denken?

In de sessies die volgen kijken we vooral naar wat je allemaal goed kan en de boekbespreking komt soms ter sprake. Je bent vaak wat stillig en geniet van de knutselopdrachten en tekenopdrachten die we doen. Ik durf je soms bijna niet te storen als je zo heel secuur bezig bent.
Je geeft toe dat je nieuwe dingen vaak erg spannend vind en dat je het toch wel erg fijn vind als je je beste vriendin of één van je zussen voor je karretje kan spannen om de klus te klaren. Dan blijf je zelf een beetje uit de wind, heel prettig. Maar met zo’n boekbespreking moet je het echt alleen doen! Als we het hebben over de boekbespreking volgen de waterlanders al gauw… Je hoopt stiekem dat juf het vergeet en dat je er niet aan hoeft te geloven. De boekbespreking is zo’n enorme berg geworden!

De laatste keer dat je bij mij langskomt zie ik je stralend naar binnen stappen. Je hebt al vrij van school en de musical is achter de rug. Je had de rol die je graag wilde, zonder in de spotlight te staan. Je hebt na veel gepieker een nieuwe fiets uitgekozen en je kaftpapier, agenda en schooltas zijn inmiddels aangeschaft. Ik zie je duimen in gedachten dat je met deze spullen niet zult opvallen.
De vakantie staat voor de boeg en na de vakantie mag je naar de brugklas. Je hebt er zin in!

En die boekbespreking? Die heb je mooi niet gedaan, de juf heeft het door de vingers gezien.
Je zal waarschijnlijk nog met regelmaat dingen tegen komen die je spannend vindt: ik hoop dat je met een gezonde portie zelfvertrouwen deze uitdagingen aan zult gaan. Hoe zal het nu met je gaan? Ik ga binnenkort contact met je ouders opnemen… Ik ben zo nieuwsgierig!

Lees meer

Engeltje of draak?!

kinder coaching

Op school is het een engeltje! Maar thuis…

Tijdens een 10 minuten gesprek op school blijkt dat jouw zoon/dochter het prima doet op school. Je kind maakt de taken af, begint op tijd, laat anderen met rust, functioneert prima in vrije situaties zoals op het schoolplein, geen noemenswaardige incidenten met klasgenoten, kortom: een heel fijn gesprek en de juf zou er wel meer in de klas willen hebben die zo goed functioneren!

En toch voelt dit niet helemaal goed… Want thuis is je kind geen engeltje, maar een ontzettende draak! Niks is goed, alles is fout, stampend de trap op, het liefst nog even schreeuwen. Als ouder krijg je het gevoel dat je het helemaal verkeerd aanpakt en je probeert van alles uit om je kind niet te laten ontploffen. Je loopt op eieren en ondanks al je pogingen heeft het geen enkel effect gehad: je kind blijft woedend!

Op school kan er een hele hoop spanning op worden gebouwd. Onderpresteren of overpresteren, werkdruk, continurooster, overblijven, overvol klaslokaal door allerlei posters, knutselwerken, kasten met spelletjes, taken die af moeten, een juf of meester die niet lekker in zijn vel zit, klasgenoten die storen, de tl-buis die continu een geluid produceert, een akelig sfeertje in de klas vanwege pesters, etcetera.  Onbewust kan je kind veel prikkels opbouwen gedurende zo’n schooldag en zal het op school nog wel blijven functioneren.

Om alle opgedane prikkels van zich af te schudden zou het dus zo kunnen zijn dat je kind last heeft van het ‘delayed after effect’. Spanningen opbouwend op school om vervolgens in een veilige situatie (vaak dus thuis!) alle overtollige prikkels en stress van zich af te schreeuwen, stampen, schoppen…

Als ouder functioneer je dus even als bliksemafleider. Geen prettige functie, maar voor het kind absoluut noodzakelijk. Vaak merk je binnen een uurtje dat je kind al weer wat rustiger wordt en dat de boze buien langzaam weg trekken. Zucht, de rust is wedergekeerd.

Mag je kind zich beter leren afsluiten op school voor alle prikkels? Of is de werkdruk te hoog?
Wat zorgt er voor zoveel onbewuste spanning voor je kind op school?! Een zoektocht naar de oorzaak van deze opgebouwde spanning kan wat tijd in beslag nemen, maar is absoluut de moeite waard als je het vermoeden hebt dat je kind hier last van heeft.

Mocht je meer willen weten over het ‘delayed after effect’, laat het mij weten…

Lees meer

Ouders in scheiding

Kind en scheiding

‘Mama, ik voel me niet zo fijn. Het is de laatste tijd zo druk in mijn hoofd… Ik word er helemaal onrustig van.’ Dit meisje van 8 jaar zit al een tijdje niet zo lekker in haar vel. Haar ouders zijn ruim een jaar geleden gescheiden en beide ouders hebben inmiddels een nieuwe partner. Het contact tussen haar vader en moeder verloopt zeer moeizaam.
Moeder is samen met haar dochter op zoek gegaan naar een luisterend oor, die haar dochter zou kunnen helpen. Ze komen bij mijn site terecht en nemen contact met mij op. Tijdens dit telefonische gesprek geef ik aan dat ik van beide ouders toestemming nodig heb, om te kunnen starten met het traject voor hun dochter.

Enige tijd later krijg ik een mailtje van de moeder terug: de vader van het meisje ziet het niet zitten dat ze bij mij haar verhaal kwijt kan. Ook geeft de moeder aan in het mailtje dat vader wil voorkomen dat zijn dochters met moeder mee verhuizen en hij heeft daardoor inmiddels een advocaat ingeschakeld.
Zucht… Hier word ik dus een beetje verdrietig van… Het welzijn van je kind hoort in mijn ogen altijd voorop te staan! Het huidige moeizame contact tussen moeder en vader van dit meisje zorgt ervoor dat er niet in het belang van het kind wordt gehandeld. En in hoeverre heeft zij een stem gehad tijdens de scheiding? Is er tijdens de scheiding wel naar haar geluisterd? En naar haar zus?!

Ik leg vaak uit in mijn praktijk dat in het geval van een scheidingssituatie, dat de betreffende ouders als partners uit elkaar zijn gegaan. Maar dat zij als ouders altijd verbonden zullen blijven en in het belang van het kind zullen moeten handelen. Ik kom helaas met regelmaat tegen dat de wrok/boosheid/verdriet van één van de partners, ten kostte gaat van de verbondenheid die ze samen als ouders horen te hebben. En uiteindelijk ook helaas ten koste gaat van het kind…
Er zijn vele mooie methodes die werken met kinderen in scheidingssituaties. Belangrijk hierbij is dat het kind zich gehoord voelt en dat het NIET hoeft te kiezen voor de ene ouder of de ander. Het loyaliteitsconflict kan anders om de hoek komen kijken. Een innerlijke strijd waarbij kinderen het gevoel ervaren niet trouw te kunnen of mogen blijven aan beide ouders. Uiteindelijk zal een kind door de spanning een kant gaan kiezen… ‘Papa of mama?! En welke ouder laat ik dan in de steek?’ Hoe kan je als kind kiezen voor de ene ouder, als je toch ook echt van de ander houdt? Hoe kan je kiezen voor één ouder, als je als kind ook voor de helft uit de andere ouder bestaat? Alsof je een deel van jezelf afkeurt? Een akelige en vooral ongewenste situatie…

Ouders die eraan zitten te denken om te gaan scheiden, dienen eerst informatie te verzamelen, voordat de kinderen op de hoogte worden gebracht. Waar hoor je als ouders rekening mee te houden? Hoe zorg je ervoor dat het kind niet het gevoel krijgt dat hij/zij de schuld is van de scheiding? Wat is ervoor nodig om het kind een stem te geven in de scheiding?

Mocht het nodig zijn, neem contact met mij op! Nog voordat de kinderen op de hoogte zijn… Hoe raar die volgorde voor jouw gevoel kan zijn. Ik heb vele tips voor jullie als ouders om mee te geven! En voor het kind ben ik graag een luisterend oor tijdens de scheiding. Kinderen lijken vaak heel makkelijk door zo’n fase te rollen, maar blijken veelal later toch behoorlijk last en verdriet te ervaren. Daar wordt vaak niet bij stil gestaan…

Lees meer

Je kind als spiegel…

hulp bij opvoeden

Je ziet het gebeuren… Jouw dochter haalt uit naar haar broertje.
Dikke tranen rollen over de wangen van je zoontje vanwege de schrik en de pijn. Dochterlief daarentegen gedraagt zich alsof er niks is gebeurd en speelt rustig verder. Je voelt van binnen woede opborrelen en weerstaat nog nét de neiging om je dochter zelf ook een tik te geven. Je reageert vanuit een impuls en begint je dochter behoorlijk uit te foeteren… Je schrikt van jouw reactie. Waar komt dat nou toch vandaan?!

Het is weer raak… Hoewel je zoontje allang zindelijk is begint hij nu weer in zijn broek te plassen én ook nog eens te poepen. Wat ontzettend irritant! Je geeft hem de zoveelste schone broek en zet maar weer eens een wasje aan. Wat een gedoe! Je ongenoegen uit je naar je zoontje. Je denkt erover om naar de huisarts te gaan met je zoontje. Er zal toch zeker wel iets aan de hand zijn?! Want waar komt dit nou toch ineens vandaan?

Avondeten… Je hebt er eigenlijk al geen zin meer in. Toch zet je hoopvol weer een maaltijd op tafel. Je kind laat merken er echt geen zin in te hebben en schuift het bord van zich af. Je voelt frustratie in je lijf omhoog komen en moppert dat je kind dan wel naar bed mag gaan, want als het zo moet… Waarom eet je kind nou niet?! Toen ze kleiner was, lustte ze alles!

Het gedrag van je eigen kind(eren) kan jou als ouder behoorlijk raken. De methode PresentChild® gaat ervan uit dat kinderen hun ouders spiegelen en daarmee hoopt het kind te bereiken dat het levensgeluk van de ouder weer gevonden wordt. Dit betekent dat het kind door zijn/haar gedrag, spel, ontwikkeling of klachten te gebruiken duidelijk hoopt te maken bij jou wat er bijgestuurd mag worden in je leven, relatie of gezin.

Ik heb de opleiding PresentChild / Kindertolk® in juni 2016 met succes afgerond en ben nu aangesloten bij de internationale groep die volgens deze methode werkt. Een zeer inspirerende opleiding die mijn ogen heeft geopend als ouder én als coach.

Wordt je als ouder geraakt door terugkerende lichamelijke klachten van je kind? Lig je wakker van bepaald gedrag van je kind? Maak je je zorgen om bijvoorbeeld de aanhoudende boosheid van je kind? Leer te luisteren naar wat je kind over jouw leven te vertellen heeft. Ben jij benieuwd welke boodschap jouw kind voor je heeft? Wil je meer informatie over hoe deze methode werkt en hoe ik te werk ga? Laat het mij weten! Ik kan je helpen! Bel of mail: 06-28879479 // info@kindinbloei.nu

‘Je kind zet zich net zo actief in voor jouw levensgeluk als jij voor dat van je kind’

(Bron: Het Fluisterkind, Janita Venema)

 

Lees meer